به خواب غفلت خویشم! زهم پاشیده سامانم           من بیچاره یک عمرست اسیر این زمستانم

به سمت این و آن بردم نگاهم را ولی افسوس           تو را دیگر نمی‌بینم! چه سنگین است تاوانم!

خجالت می‌کشم آقا بگویم شیعه‌ات هستم           اگـر اذن شـما باشد بگـویم از محـبـانـم

برایم گریه‌ها کردی! ولی من فکر خود بودم!           برایم خون دل خوردی نفهمیدم! پشیمانم!

من آلوده را آخر چرا تحویل می‌گیری؟!           چه دیدی از من آخر که خودم حتی نمی‌دانم؟!

علی این روزها دیگر به خانه دیر می‌آید           ز تنهائیش می‌سوزم ز حیرانیش حیرانم

گمانم نیمه شب زهرا صداکردست حیدر را           که ای یار غریب من حلالم کن! نمی‌مانم!